เรื่องเล่าเก่าแก่ของตำนานวันฮาโลวีน..ถ้าใครได้เล่าเรื่องผีครบทั้ง 100 เรื่องท่ามกลางแสงเทียนที่ค่อยๆดับไป ทีละเล่มๆ ก็จะได้พบกับ...
     ..เสียงด่าสาดกระจายจากผู้ปกครอง เนื่องจากเปลืองเทียนและอันตราย

     แต่หลังจากนั้นล่ะ ภายใต้ค่ำคืนอันมืดมิด สายลมหนาวที่เย็นยะเยือก เงาทะมึนของสิ่งเร้นลับ อาคันตุกะยามค่ำคืน มันกำลังค่อยๆก่อตัวขึ้น ภูตผีวิญญาณ.. มันอาจจะอยู่ในบ้านของคุณ-รอบๆตัวคุณตลอดเวลา หรือแม้แต่..
     ยืนอยู่ข้างหลังของคุณ..

     ปิดประตูลงกลอนให้มิดชิด ตั้งสมาธิให้แน่วแน่ เพราะผมกำลังจะนำคุณผู้อ่าน เข้าสู่บรรยากาศอันน่าสระพรึง..

     และแน่นอน วันนี้ผมก็มีเรื่องเล่ามาฝาก เป็นเรื่องที่พวกพ้องของผมประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง.. ในการไปเที่ยวดูบ้านผี..ครั้งหนึ่ง

    คืนนั้นเป็นคืนที่มืดมิด และเงียบสงัด ปราศจากเสียงของลมหรือแม้แต่ศัพท์สำเนียงใดๆ

     คืนวันพระจันทร์อับแสบเช่นนี้ บรรยากาศรายรอบช่างดูวิเวกวังเวง ผิดปกติวิสัยของเมืองหลวง

     เราขับรถเข้ามาตามทางขรุขระในซอยรามคำแหง32 อากาศชื้นจนไอน้ำเกาะที่ข้างกระจก ตัวบ้านตั้งอยู่ลึกเข้าไปในพงหญ้ารกทึบ ครั้งแรกที่เรามา เรากลับไม่พบเห็นบ้านหลังนี้ มันน่าแปลก.. หรือบางที เขาอาจจะไม่อยากให้เราเข้าไปก็เป็นได้

     เราเดินผ่านพงหญ้าและน้ำที่ชื้นแฉะเข้าไปจนถึงทางเข้าตรงรั้วบ้าน บรรยากาศรอบตัวบ้านเย็นยะเยียบ จนผมขนลุกชัน เสียงของความสะพรึงกลัวดังกึกก้องในใจ พวกเราต่างจับมืออันเย็นเฉียบของแต่ละคน ก้าวเข้าไปในตัวบ้านอย่างช้าๆ..

      ประวัติของบ้านนี้คือ เจ้าของบ้านไปเที่ยวต่างประเทศ ทิ้งบ้านไว้ให้คนรับใช้หญิงเฝ้าตามลำพัง เมื่อกลับมาก็พบศพของหญิงสาวคนรับใช้ถูกฆ่าอย่างทารุณและหมกศพไว้ที่..
   ...ห้องใต้ดิน !

     ขณะนี้เรายืนอยู่ใกล้กับทางลงไปชั้นใต้ดินซึ่งมีน้ำท่วมขังอยู่ พลันหูของเราก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครโยนก้อนหินลงไป ไม่ทันที่เราจะหายสงสัย น้ำที่ท่วมขังห้องใต้ดินนั้นกลับมีฟองผุดขึ้นมา.. พวกเราเริ่มมองหน้ากัน พลันสายตาของผมก็เห็นบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ใต้น้ำนั่น มองดูแล้วมันคล้ายกับใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง ผมถึงกับผงะถอยหนี เย็นวาบไปถึงไขสันหลัง ฉับพลัน น้องคนหนึ่งในกลุ่มของเราก็กรีดร้องออกมา เมื่อผมหันไปดู น้องเค้ากำลังจะร้องไห้ ยังไม่ทันที่ผมจะถามอะไรออกไป น้องเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความกลัว

     "โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว รีบออกไปเถอะ !" น้องคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

     "มีอะไรหรอ" ใครคนหนึ่งถามกลับทันควัน

     "มึงเหยียบเท้ากูอยู่.. โอย รีบออกไปสิ !"

     หลังจากเก็บภาพไว้เรียบร้อยแล้ว เราจึงกลับออกมา

     เราออกจากบ้านร้างราม32 มุ่งหน้าไปตามทางที่มืดมิดเข้าสู่ บริเวณทางเข้าของโรงงานปากกา..

     ลองคิดดูสิ โรงงานร้างในพื้นที่ 80 ไร่ ขนาดของพื้นที่รกร้างก็น่ากลัวพออยู่แล้ว และยิ่งเป็นโรงงานที่ๆเคยมีคนพลุกพล่าน ประวัติต่างๆของโรงงานเกิดจากอุบัติเหตุลึกลับรวมทั้งเรื่องของเจ้าที่เจ้าทางด้วย และแน่นอน มีคนที่ต้องสังเวยชีวิตให้ที่โรงงานนี้ไปมากมาย รวมทั้งยามที่ถูกฆ่าแล้วหมกศพไว้ในแท็งก์น้ำ..

     พวกเราหยุดรอที่หน้าโรงงาน เพื่อรอให้กลุ่มคนที่เข้าไปออกมาเสียก่อน เพราะผีที่ว่าน่ากลัว แต่คนพวกนั้น.. น่ากลัวยิ่งกว่า

     แรกเริ่มที่ก้าวผ่านรั้วสีส้มของโรงงานเข้าไป  ผมสัมผัสได้ถึงไอเย็นและกลิ่นที่แปลกประหลาด มันเป็นกลิ่นน้ำมันเครื่องจักรผสมกับกลิ่นสาปสางของอะไรบางอย่าง

     ที่ๆเราเดินเข้าไปเป็นส่วนของโรงอาหารของโรงงาน ทุกคนเกาะกลุ่มกันแน่น ทุกครั้งที่ผมถ่ายรูป ผมกลับรู้สึกว่า มีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองมาทางพวกเรา รู้สึกเย็นวูบทุกครั้งเมื่อก้าวขาไปข้างหน้า

     แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับ ไม่สามารถเดินต่อไปได้ เนื่องจากทางที่จะไปยังตัวโรงงานที่เกิดเหตุนั้นมีต้นหญ้าขึ้นรกสูงท่วมศีรษะ

     ระหว่างทางกลับ ผมได้กลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียน กลิ่นของมันชวนให้คลื่นเหียน และทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆเหมือนมันไล่ตามหลังเรามาติดๆ ผมไม่อยากจะคิดว่ามันเป็นกลิ่นของอะไร แต่ที่แน่ๆ ผมกำลังสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อออกจากที่นี่..

     หลังจากวันนั้น ผมก็กลับไปที่โรงงานนี้อีกครั้งหนึ่ง กับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง.. และผมก็เจอดีเข้าให้จริงๆ

     วันนั้นผมเดินเข้าไปอีกทางเพื่อตรงไปยังตัวโรงงาน.. มีนกตัวหนึ่งคอยบินตามเราอยู่ตลอด เสียงของมันน่ากลัวมาก ตัวโรงงานนั้นสูงทะมึนอยู่เบื้องหน้าของเรา พวกผมรวมรวบความกล้าเดินเข้าไป ..ท่ามกลางความเงียบสงัด พลันก็มีเสียงดังโครม.. มันดังมาก คงไม่ใช่กล่องใบเล็กๆเป็นแน่.. แต่พวกเราก็ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้

     เมื่อเดินหน้าต่อไปจนถึงตัวลิฟต์ที่เกิดเหตุ ซากลิฟต์กระจุยกระจายเกลื่อนไปทั่วบริเวณ พลันจมูกของผมก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าอย่างรุนแรง.. ผมหันขวับไปมองหน้าเพื่อนอีกสามคน เพื่อนคนหนึ่งเริ่มมีปฏิกิริยา อย่างเห็นได้ชัด มันก้มหน้าก้มตา และค่อยๆพูดด้วยเสียงต่ำจากลำคอขอมัน..
     "กลิ่นมันมาจากตรงนี้..มาจากตรงกูเอง.." พวกเรารีบถอยห่างจากตัวมัน     "ไม่มีอะไรหรอก กูตด.." แหม ผมนึกอยากถีบมันนัก

     พวกเราเดินขึ้นไปเรื่อยๆ ในหูของผมก็ได้ยินเสียงต่างๆนานา มันเป็นเสียงกระซิบเหมือคนคุยกัน ..แต่ครั้งนี้มันเป็นเสียงของแท็งก์น้ำ เสียงเหมือนมีใครพยายามที่จะเปิดฝาแท็งก์น้ำออก เสียงตะกายดังแกรกกราก เมื่อผมคิดทบทวนถึงประวัติที่เกี่ยวกับแท็งก์น้ำ.. ผมก็พูดให้เพื่อนรวบรวมสมาธิให้แน่วแน่ อย่าว่อกแว่ก..
     แล้วผมก็ใส่เกียร์หมาโกยแน่บเป็นคนแรก.. หึหึ โดนเราหลอกซะแล้ว เพื่อนเอ๋ย

     แต่เมื่อพวกเราวิ่งออกกันมาตรงหน้าตัวตึก (ยังไม่ได้ออกจากอาณาเขตโรงงาน) สิ่งที่เราเห็นนั้นทำให้พวกเราทุกคนถึงกับตกตะลึง..

     ใครคนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้า ดวงตาสีแดงเหมือนสัตว์ป่า ผมเผ้ายาวรุงรัง ที่สำคัญเขากำลังจ้องมองมาที่พวกเรา พวกผมเริ่มจับมือกันแน่น ในใจก็ภาวนาให้เค้าคนนั้นเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนเรา..
     แต่แล้วเค้าก็ยกมือขึ้น ชี้นิ้วลงมาที่เรา ตอนนี้เองที่ผมขนลุกตั้งชันไปทั้งตัว รู้สึกเจ็บแปลบที่ไขสันหลัง ใบหน้าร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นโครมคราม ราวกับกลองที่ตีระรัว..

     ใครคนนั้นแสยะยิ้ม ก่อนที่จะปล่อยตัวร่วงลงมาจากชั้นบนสุด ต่อหน้าต่อตาพวกเรา ร่างนั้นกระแทกกับพื้นอย่างแรง เสียงของกะโหลกกระแทกกับพื้นดังสนั่น.. และตอนนี้ผมรู้คำตอบแล้วว่า เสียงที่ได้ยินครั้งแรกนั้นเป็นเสียงของอะไร !?!?

     แต่ โอ..ไม่ ดวงตาของร่างนั้นยังคงเบิกโพลง จ้องเขม็งมาที่พวกเรา ริมผีปากนั่น ยังคงแสยะยิ้ม.. ใบหน้าของมันช่างน่าสยดสยองยิ่งนัก มือทั้งสองข้างจิกเกร็งเหมือนมันกำลังจะลุกขึ้นมา

     พวกเราวิ่งหนีออกมาอย่างไร้สติ บางคนถึงกับเข่าอ่อน พูดจาไม่รู้เรื่อง ผมได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก นอกจากฉุดกระชากเพื่อนให้ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่านั้น...

     หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ผมก็ไม่กล้ากลับไปที่โรงงานนั่นอีกเลย..

     กลับมาที่เหตุการณ์เดิม หลังจากที่ผมและน้องๆกลับออกมาจากโรงงาน ก็เข้าไปนั่งคุยกับลุงที่เฝ้ายามให้กับหอพักแถวนั้น ลุงแกเล่าว่าเคยเห็นผู้หญิงผมยาว ตาแดง มายืนกวักมืออยู่ที่แถวๆรั้วทางเข้า..

     พวกเรานั่งฟังลุงแกอยู่ซักพัก จึงค่อยเดินทางกลับ..
 

     สุดท้ายนี้..
      แม้ว่าเพื่อนๆจะยังไม่เคยโดนผีหลอก..

     แต่วันนี้..
    เพื่อนๆโดนผมหลอกเข้าอย่างจัง จริงๆแล้วเรื่องที่ไปบ้านผีนั้นเป็นเรื่องจริง แต่ที่เจอผีน่ะ อำทุกอย่าง 555

     หลอกกันเล่น วันฮาโลวีนครับ (อย่ามาไล่เตะผมนา)  ขอให้มีความสุข เจอผีกันถ้วนหน้านะครับ

(มี แฟลตฮาๆ แถมท้ายที่ด้านล่างครับ)